Korona virüs salgını bu yıl 23 Nisan etkinliklerinin geçmiş yıllara göre en azından duygusal olarak daha bir coşkuyla kutlanmasına vesile oldu. Zira dünya ve ulus olarak zor günler yaşıyoruz, günlerdir evlerimizde yalıtıldık, bir belirsizlik içindeyiz, maddi ve manevi olarak yardıma ve dayanışmaya her zamankinden daha çok ihtiyacımız var. Bayramlar ve törenler bu kolektif birliğin sağlanması için önemli fırsatlardır. Bu 23 Nisan’da da balkonlarında, pencerelerinde marş okuyan, bayrak sallayan yurttaşlar aynı ulusa, kadere bağlı oldukları duygusunu hissettiler. Toplumun timsali olan bayrak aracılığıyla acılarını, sevinçlerini paylaşacakları bir topluluğa bağlı olduklarını bir kez daha gördüler, gösterdiler.  Bu grup dayanışması aynı zamanda umutsuz insanların içindeki bireysel enerjinin dışa çıkmasına, sosyal ilişkilerin uzaktan da olsa semboller aracılığıyla umuda dönüşmesine neden oldu. Böyle zor günlerde toplum varlığını devam ettirebilmek için kriz dışındaki zamanlarda sorun gibi görünen tüm farklılıklarını, çatışmalarını erteler ya da unutur, bu yeni duruma uyum sağlamakta direnen, gruba dahil olmak istemeyenlere karşı ise öfke duyar, onları dışlar, marjinalize eder. Bir kez daha söylemek gerekirse virüs bize tekrar bir toplum, millet olduğumuzu hatırlattı.